Adaptasyon Yörüngeleri – Multimedya Bölümü – Multimedya Bölümü Ödevleri – Multimedya Bölümü Tez Yaptırma –Multimedya Bölümü Ödev Ücretleri

Adaptasyon Yörüngeleri

Kullanıcı algısını video akışı için uyarlama algoritmalarına dahil eden bir yaklaşıma odaklanacaktır. Bu çalışma, kullanıcı tarafından algılanan kaliteyi en üst düzeye çıkarmak için multimedya iletimlerinin ağ koşullarına yanıt olarak uyarlanması gereken en uygun yol olduğunu önermektedir.

Bu, bir hedef bit hızına ulaşmanın farklı yolları içinde, kullanıcı tarafından algılanan kaliteyi en üst düzeye çıkaran bir kodlama konfigürasyonunun mevcut olduğu hipotezine dayanmaktadır. Belirli bir multimedya dosyasının n bağımsız kodlama konfigürasyonu varsa, o zaman n boyutlu bir uyarlama alanı vardır.

Yeni bir hedef bit hızını karşılamak için o alandaki bir noktadan iletimi uyarlarken, uyarlanabilir sunucu, verilen bit hızı için kullanıcı tarafından algılanan kaliteyi en üst düzeye çıkaran kodlama yapılandırmasını seçmelidir. İletim tüm aralığı boyunca ayarlandığında, bu seçilen kodlama konfigürasyonlarının konumu, bu uyarlama alanı içinde bir Optimum Uyarlama Yörüngesi sağlamalıdır.

Bu yaklaşım, her türlü multimedya içeriği için geçerlidir. Burada sunulan çalışma, MPEG-4 video akışlarının, seçilen kodlama yapılandırmalarının aralığı tarafından tanımlanan sonlu iki boyutlu bir uyarlama alanı içinde uyarlanmasına somutluk açısından odaklanmaktadır.

Her kodlama konfigürasyonu, kare hızı ve çözünürlüğün bir kombinasyonundan oluşur ve [Kare hızı FPS, Çözünürlük R] olarak gösterilir. Bu kodlama değişkenleri, video içeriğinin uzamsal ve zamansal karmaşıklıklarına en yakın şekilde eşlendikleri için seçildi.

Gösterilen örnek, kaliteyi 25 fps ve %100 çözünürlüklü bir kodlama konfigürasyonundan düşürürken veya yalnızca kare hızını azaltmak, yalnızca çözünürlüğü azaltmak veya her iki parametrenin bir kombinasyonunu azaltmak gibi bir dizi olasılık olduğunu gösterir. 

EABR’nin belirli bir bölgesine düşen klipler, farklı ancak benzer bit hızlarına sahiptir. Örneğin, ve kodlama noktalarına karşılık gelen bit hızları sırasıyla 85, 88 ve 82 kbps idi. Tam olarak aynı bit hızına sahip klipleri karşılaştırmak için bir hedef bit hızının belirtilmesi gerekir ve ardından kodlayıcı, kodlamanın kalitesinden bilinmeyen bir şekilde ödün vererek bu bit hızına ulaşmak için özel araçlar kullanır.

EABR bölgelerinin kullanılması, farklı video dizilerinin bit hızını farklı kodlama yapılandırmalarıyla etkili bir şekilde niceler. EABR’nin bu bölgelerinin sınırları, gerçek şekilleri bu şema için önemsiz olduğundan, basitlik için doğrusal konturlar olarak temsil edilir.

OAT, kullanıcı tarafından algılanan kaliteyi en üst düzeye çıkarmak için kalitenin nasıl uyarlanması (yükseltilmesi veya düşürülmesi) gerektiğini gösterir. OAT, içeriğin özelliklerine bağlı olabilir. Mekansal ve zamansal karmaşıklık (veya detay ve eylem) açısından her türlü video içeriğinin var olduğu bir içerik alanı vardır.

Adaptasyon örnekleri
Adaptasyon Nedir
Hayvanlarda adaptasyon örnekleri
Adaptasyon Nedir Biyoloji
Hangi canlının adaptasyon kabiliyeti daha güçlüdür
Bilinmeyen adaptasyon örnekleri
Adaptasyon Çeşitleri
Adaptasyon Örnekleri kısa

Bu alandaki her tür video içeriği, gösterildiği gibi bir uyarlama alanına genişletilebilir. Uyarlama alanı, içerik için olası tüm uyarlama boyutlarından oluşur. Uyarlanabilir bir akış sunucusunun veya uyarlanabilir kodlayıcının parçası olarak uygulanabilir.

Kullanıcıların video kalitesi algısı, içerik türüne göre değişebilir; örneğin, izleyiciler aksiyon kliplerini yavaş hareket eden kliplerden farklı algılayabilir. Bu nedenle, mekansal ve zamansal özelliklerine bağlı olarak farklı içerik türleri için farklı bir OAT mevcut olabilir.

İçeriği uzamsal ve zamansal karmaşıklığı açısından karakterize etmek için, gösterildiği gibi bir uzamsal-zamansal ızgara oluşturulmuştur. İçeriğin mekansal ve zamansal algısal bilgisi, Mekansal Bilgi (SI) ve Zamansal Bilgi metrikleri kullanılarak belirlendi.

Uzamsal-Zamansal ızgaranın mümkün olduğunca çoğunu kapsamak için SI ve TI değerlerine göre sekiz farklı içerik türü seçildi. Bu test sekansları, VQEG’den alınmıştır. Her test sekansı daha sonra gösterildiği gibi bir adaptasyon alanı oluşturmak üzere genişletildi.

Sübjektif test için test dizilerinin hazırlanması sırasında, kullanılan kodlama yöntemi “en doğru” idi, yani hedef bit hızı belirtilmedi ve kodlayıcı, elde edilen bitten bağımsız olarak sağlanan kodlama parametrelerini mümkün olduğunca yakından takip etti. 

Sübjektif test, aynı test prosedürlerini gerçekleştiren ve denekler üzerinde aynı test dizilerini kullanan iki bağımsız test cihazından oluşuyordu. Denek video kalitesi değerlendirmesi hakkında bilgi sahibiyse veya herhangi bir görme bozukluğu varsa denekler elendi.

Test iki aşamada gerçekleştirildi. Birinci Aşama, SI-TI ızgarasının her bir çeyreğinden alınan dört test dizisini dikkate aldı. Sübjektif testi kolaylaştırmak ve test vakalarının sayısını azaltmak için, Weber’in Hemen Farkedilebilir Fark Yasasını yansıtmak üzere logaritmik bir ölçek kullanılarak uyarlama alanı örneklendi.

İkinci Aşama, Birinci Aşama için kullanılanlara benzer SI-TI değerlerine sahip dört farklı test dizisini değerlendirdi. Ancak bu sefer adaptasyon uzayı lineer bir ölçek kullanılarak örneklendi. İki farklı test aşamasına sahip olmanın temel amacı, Birinci Aşamadaki sonuçları doğrulamak ve doğrulamaktı.

Ek olarak, farklı kodlama ölçekleri kullanılarak, ister doğrusal ister logaritmik bir ölçek kullanılmış olsun ve test edilen kodlama noktalarından bağımsız olarak OAT’nin şekil olarak benzer olduğu doğrulanabilir.

Mutlak Kategori Derecelendirmesi (ACR), Bozulmuş Kategori Derecelendirmesi (DCR) ve Çift Karşılaştırma (PC) yöntemleri dahil olmak üzere ITU-T tarafından önerilen bir dizi farklı öznel test metodolojisi vardır.

DCR yöntemi beş puanlık bir bozulma ölçeği kullanırken, ACR yöntemi beş puanlık bir kalite derecelendirme ölçeği veya alternatif olarak bir Sürekli Kalite Ölçeği kullanır. Bununla birlikte, bu tür derecelendirme ölçekleri kullanılarak, farklı deneklerin ilişkili derecelendirme ölçeğini farklı şekillerde yorumlayabilmeleri ve derecelendirme ölçeğini tekdüze olmayan bir şekilde kullanabilmeleri eleştirilmektedir.

Derecelendirme prosedüründeki bu zorlukların üstesinden gelmek için, Zorunlu Seçim metodolojisi sıklıkla kullanılır. Zorunlu seçim yönteminde, deneğe her denemede bir dizi uzamsal veya zamansal alternatif sunulur.

Denek, tercih ettiği uyaranın meydana geldiği yeri veya aralığı seçmeye zorlanır. Zorunlu seçim yöntemini kullanarak önyargı, derecelendirme prosedürünü basitleştiren ve sonuçların güvenilirliğine, doğrulanmasına ve onaylanmasına izin veren ikili bir değerdir.

Sübjektif testler, her içerik türü için her bir EABR bölgesinden klip çiftlerinin her kombinasyonunu izleyen ve tercih edilen kodlama konfigürasyonunu zorunlu bir şekilde seçen bir denekten oluşuyordu. Bir öznenin güvenirliği ve güvenirliği, aynı test dizisi sunumunun tekrarı dahil edilerek test prosedürüne dahil edildi.

Makale Deniz

Biyografinin Tamamını Gör